Imana ni nziza! God is goed!

Alweer nieuws! We waren vanmiddag snel klaar met werken, dus effe tijd genomen om weer naar het internetcafe te gaan.
En hoewel het nog maar drie dagen geleden is, dat ik een bericht plaatste, heb ik op zich alweer genoeg te vertellen!

Maandagochtend zijn we na twee kale broodjes gegeten te hebben gestart met een dagje op de basis. Worship en intercession was er gepland, dit houdt in dat we met elkaar gezongen hebben en gebeden. Gebeden voor de mensen hier en het werk wat we doen, maar ook voor onszelf. Ik heb als gebedspuntje aangegeven, dat ik het nog wel eens moeilijk vind om even tijd te nemen om alleen te zijn, terwijl ik dat wel nodig heb. Het is belangrijk om tijd met God door te brengen, om dichtbij Hem te blijven, zodat Hij door mij/ons heen kan werken.
Met elkaar hebben we een bijbelboek, Galaten, doorgelezen en er daarna over gediscussieerd. Was wel goed, je ziet dan echt dat je van elkaar leert...
Het was dus een fijne dag! Vooral toen ik ook nog won met Risk. Haha! Doen we echt elke avond; helemaal leuk!

Dinsdag was ook een gave dag! s Ochtends zijn we met de pickup vertrokken naar Busanza. Dat was al een heel avontuur! Met zn allen staan, achterop die pickup, met een kooi om onsheen waar we ons aan vast konden houden. Wat wel heel grof is, en tekenend voor Rwanda is dat we echt vreemd zijn als blanken... We reden langs een school en die liep massaal uit om ons van dichtbij te zien en aan te raken. Echt niet gaaf, aandacht is leuk, maar het is niet de bedoeling dat wij meer zijn ofzo omdat wij een blanke huid hebben... Maar goed, Busanza dus. Daar waren we al eerder geweest, toen had Diane iets gedeeld over Gods Vaderliefde. Deze keer heeft ze de vrouwen bemoedigd, door iets te delen over hoe belangrijk het is om voor elkaar te bidden, hoe krachtig dit is.

Even tussendoor, de elektriciteit viel net weer eens uit, dus computer moest opnieuw opgestart worden en I m really blessed because my text was still there!!! Echt helemaal super! Dan kun je echt zien hoe vanzelfsprekend dingen kunnen zijn, zoals dus elektriciteit. s Avonds tussen zeven en negen uur zitten we vaak zonder. En spelen we dus Risk met kaarslicht. En loop je heel de tijd rond met je zaklantaarn...

Weer terug naar de dinsdagochtend met de weduwen. Dit was echt weer bijzonder. Een aantal vrouwen gaven hun getuigenis daarna over wat God in hun leven had gedaan. Dan kom je er achter hoe klein je geloof eigenlijk is en wat een vertrouwen zij op God hebben en hoe sterk we zijn. Man en zonen vermoord tijdens genocide, zoon van 18 vergiftigd en geen geld om hem te begraven. God verhoorde haar gebeden en stuurde iemand die de begrafenis kon betalen. Een andere vrouw had een doofstom meisje bij haar in huis genomen, nadat deze wees was geworden. Dit meisje had veel zorg nodig, maar na gebed is dit meisje volledig genezen en is nu tot grote steun van deze vrouw! Imana ni nziza!
Weer een andere vrow vroeg vergeving aan ons, nadat we altijd blanken gehaat had. Kolonisten hadden namelijk haar grootmoeder vermoord. Dan voel je je echt klein... Wij hebben toen plaatsvervangend ook vergeving gevraagd en het was heel mooi om die vrouw daarna te mogen omhelzen. Verzoening en vergeving is echt prachtig!
Daarna ons dramastuk Choices laten zien, vonden ze erg mooi.
Toen weer terug met de pickup: pfff...

Als lunch hadden ze vlees, dat is een keer in de week, altijd op dinsdag. Heerlijk! Ik eet bijna elke dag erwten en wortelen, en ik vind het gewoon lekker! Bijzonder he?!

s Middags naar straatjongens geweest. Weer achterop de pickup... Echt lollig. Wat niet lollig was is dat we onder een brug zijn door gereden, waar ze tijdens de genocide allemaal baby s vanaf hebben gegooid. Shocking dus...
De straatjongens waren echt super. Eerst mochten we meedoen met voetballen. Ik flink rennen achter die bal, op mn slippertjes... Op een gegeven moment heb ik ze uitgeschopt omdat het toch niet helemaal werkte, met als resultaat dat ik nu blauwe plekken heb onder mijn voeten...
We hebben weer een drama laten zien en twee mensen van ons team hebben hun getuigenis gegeven. Beide met een drugsachtergrond... Hier was een jongen door geraakt en vertelde dat hij ook drugs gebruikte maar wilde stoppen. Hij ging in het midden van de groep op zijn knieen, zodat we voor hem konden bidden. Toen gingen er nog drie stoere kerels op hun knieen en mochten we voor hen bidden. God is goed!

Vanmorgen waren we van plan om naar streetkids te gaan, maar uiteindelijk kwamen we uit bij de weduwen van het naai atelier. Daar waren we al eerder geweest. Maar ja, we waren voorbereid op een dans en een drama voor kids en ik zou preachen...
En nu moest ineens alles veranderen!
We konden kiezen: terug naar de basis of improviseren. Toch gekozen voor het laatste. Ik heb gepreekt over dat we van waarde zijn en dat God ons hart ziet. Zoals bij David, hoewel Samuel en zijn vader niet geloofden dat hij de volgende koning zou zijn, zag God het hart en de kwaliteiten van David. En Goliath lachte hem uit, maar David liet zich niet intimideren, maar vertrouwde op God. Boodschap was dus dat we dichtbij God moesten blijven, Hem konden vertrouwen en dat wij van waarde zijn voor God, ook al vertellen mensen soms wat anders over je.
Daarna konden de vrouwen vragen stellen en een getuigenis geven. Toen vertelde een vrouw met tranen in haar ogen dat God ons naar hun had gestuurd voor haar, omdat zij deze boodschap nodig had. Gaaf he, hoe God leidt!

Vanmiddag hebben we gras gemaaid met een zeis en ik heb nu vier blaren op mijn handen. Maar.... Ik ben gelukkig!!!!

Veel liefs en zegen vanuit Rwanda!!!