Reisje naar de dierenarts

Net terug met Cuppy. Even naar de dierenarts geweest. Cuppy?? Ja, dat is m’n kat… de wonderen zijn de wereld nog niet uit! Vier weken geleden stond een van de kinderen met een klein kitten aan m’n deur. Of ik die misschien wilde hebben, wat ze had het gevonden in een geul naast de weg. “Prima, ik hou het voor een nachtje en morgen kom jij met een oplossing – ik hou namelijk niet van katten!” Ze regelde dat een van haar klasgenoten de kat zou nemen, maar in de tussentijd begon ik de kat leuk te vinden! “Luister, ik zorg voor het katje totdat het zelfstandig is en dan kun je ‘m ophalen.” En zo begon een tijd van voeden om de drie uur en het kleine katje dat eerst onzeker op de poten stond, werd vliegensvlug en lekker ondeugend. En nu hebben we dus een probleem; het katje denkt dat ik z’n moeder ben en ik vind het echt ’n leukerd!

Gisteren hield ik het vast, terwijl ik op m’n balkon stond. Ineens schrikt het zich een hoedje; het busje met 20 kinderen komt het terrein op gestormd… en het springt meteen uit mijn handen. Katten horen op hun poten terecht te komen, maar ik denk dat dit acht weken oude katje hier nog niet klaar voor was. Bovenbeen van z’n achterpoot gebroken. Het arme beestje lag te huilen en ik ook bijna: “Sorry, sorry, sorry!” Na de lunch naar de dierenarts gegaan. Een grote ruimte met zilverkleurige brancards staan klaar. De dierenarts probeert in Frans uit te leggen aan m’n vriendin dat we eerst naar de bank moeten en 1000 Burundese Franken moeten betalen. Als zij het niet snapt, probeert hij het in Kirundi aan mij uit te leggen, maar ik kom ook niet erg ver. “Laat maar zitten!” gebaart hij dan. Nadat Cuppy drie injecties (10000 Bif – 5,50 euro) achter de rug heeft kunnen we er weer vandoor, maar moest morgen en de volgende dag terug komen.

Dus vandaag in de taxi (2000 Bif) gesprongen, met Cuppy op schoot. Die vond het allemaal prima. Aangekomen bij de dierenarts, lagen er een aantal honden klaar voor behandeling. Cuppy geeft er niks om, want hij weet nog niet dat honden eng zijn. Deze keer liggen er geiten op de brancards. Die ene, die ik zojuist nog zag ademhalen, is een fractie later helemaal opengesneden en de ingewanden komen eruit zetten. Mmmm, interessant! :-) De dierenarts ontleed het beestje en zegt dan dat ‘inzoga’ de doodsoorzaak is. Dit woord kan ‘bier’ betekenen of ‘slang’; bier neemt je namelijk te pakken zoals een slang! Ik neem aan dat het deze keer slang betekent, want ik kan me niet voorstellen dat dit geitje lekker een gele rakker achterover geslagen heeft. Nadat ik weer 10000 Bif heb betaald voor de injecties, ga ik voorbij een aantal geiten op weg naar huis.

Dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan. De taxi wil graag 3000 Bif. Vergeet het maar, ik heb 2000 Bif betaald voor de heenweg, ik ga echt niet meer betalen voor dezelfde route terug! Na drie taxi’s die dezelfde prijs vroegen ben ik maar gaan lopen. De taxichauffeur mag dan eigenwijs zijn, ik kan het ook! Dus gaan Cuppy en ik aan de wandel, tot groot vermaak van alle mensen die we voorbij lopen. Een andere taxi komt voorbij, maar deze wil zelfs 5000 Bif. Tot ziens! Na lange tijd aan de weg gestaan te hebben, heb ik eindelijk mijn zin… een taxi brengt me thuis voor de gehoopte prijs! Hij zet me af voor de deur en zijn laatste vraag is: “Heb je een man?” *Zucht*

Goed, dit was weer een avontuurtje. Ben benieuwd wat ik morgen aantref bij de dierenarts en hoe lang het dan duurt om weer thuis te komen.
Verder gaat het hier allemaal goed. Donderdag krijgen de kinderen hun rapport, vrijdag hebben ze feest op school en dan begint de vakantie! Niet voor ons als team natuurlijk en dan is het ook over met de rust in de ochtend! :-) Maar de zomervakantie is ook echt gezellig, met leuke activiteiten en deze keer krijg ik zelfs bezoek vanuit Nederland! Iedereen alvast een goede zomer toewenst!!