27 mei t/m 31 mei

Vorige week vrijdag had ik de vreselijkste dag van m'n outreach (later meer). Dit hield ook in dat ik uiteindelijk niet kon internetten en daarom moet ik schrijven voor twee weken! HELLUP! Da's echt een hele partij... dus veel succes met lezen, neem er effe wat lekkers bij ofzo...

Nou, ik ga dus weer verder met zaterdag 27 mei...
De dag waarop we gingen vasten met elkaar, collectief werk met het dorp en de church.
Dat vasten is heel goed gegaan, we konden echt zien dat mensen opener waren de tweede week. Hieraan kun je dus ook zien, dat er in de geestelijke wereld veel meer gebeurd dan dat wij doorhebben...
Wel pittig om daarna met een schop aan de slag te gaan, tijdens de umuganda. Maar ook dat ging super, wel weer extra blaren natuurlijk, maar dat maakt niet uit. Het heeft ook echt goed gedaan aan het contact met de mensen hier, op deze manier zagen ze dat we gelijken waren (ze kijken enorm op tegen blanken, niet heel gaaf). Umuganda is dus collectief werk, elke eerste zaterdag van de maand werkt iedereen mee aan het onderhoud van het land. Overal zie je mensen met schoffels, is goed georganiseerd. Zo is iedereen verantwoordelijk (veel beter dan die gemeentewerkers die om de drie minuten op hun schoffel leunen).

's Middags naar de kerk geweest, een Anglicaanse... erg veel religieuze gebruiken.
Ze gingen daar een kindje dopen en daarna werden we uitgenodigd bij de familie, voor de rest van de ceremonie. Het was een heel rijke familie en aan het eind werd er heerlijk eten geserveerd, die we dus hebben moeten afslaan.
Beetje rottig was dat, want als je vast moet je dit in stilte doen, zegt Jezus in de bijbel. En we wilden natuurlijk voorkomen dat mensen in Gikongoro het wisten, maar toen moesten we het toch zeggen. Familie vond het niet heel gaaf geloof ik, maar snapten het wel.

Zondag had ik het niet enorm naar m'n zin na de kerkdienst. De pastor had beloofd dat hij om 8.00u ons op kwam halen. Na een half uur hebben we hem gebeld, toen zei hij dat we hem wel tegemoet konden lopen. Dus wij lopen... Om 9.00u kwamen we weer langs ons huis *zucht* en toen moesten we nog een half uur lopen door bergen en dalen naar het kerkje. Pfff... Bietjie zweten, heej!
Van te voren moesten we bidden met de leiders van de kerk, toen door het middenpad lopen, met koorleden aan de zijkanten van het pad en aan de voorkant moesten we verdikkie een buiging maken voor een tafeltje met een kleedje.
Bleek later dat dit dus de heilige plaats is van de kerk; nogal religieus en ik was er echt niet zo heel blij mee...
Om 'twelve o'clock sharp' zou de dienst afgelopen zijn, had de pastor gezegd. Dus niet; om 13.00u! Dienst was wel leuk, door drama en dans. En ik mocht weer preken, geen idee wat ze er van vonden, want we waren daarna snel weg.
Al zwetend weer terug gelopen en toen was ik het gewoon effe zat.

's Middags heb ik samen met Bart gekookt op een vuurtje met houtskool (spagetti, salade, aardappelschijfjes). Rest is 's middags naar de kerk geweest en hebben contact gehad met ex-prostituees, mensen met AIDS en orphans.

Maandagochtend was ik ook al niet erg gelukkig... Dirk had deze dag de leiding en vond het nogal lollig om de dag te starten met ochtendgymnastiek (06.45u!), omdat ons lichaam een tempel is van de Heilige Geest. Pffff! In m'n slaapzak heb ik meegedaan.
Daarna vertrokken naar het vluchtelingenkamp in Kigeme. Hier wonen al zeker tien jaar vluchtelingen vanuit Burundi, zij kennen dezelfde problematiek als de Rwandezen (Hutu, Tutsi, Twa...genocide). Daar aangekomen kregen we een rondleiding door het kamp en werden achtervolgd door zeker 50 kids. Was echt niet heel gaaf... Omdat Marianne en Sakki gingen overleggen met de leidinggevenden wat we de komende week konden doen daar, stonden wij een beetje verloren tussen de kinderen.
Heb een beetje truucjes gedaan met m'n vingers, met m'n oog en leren tellen in Kinyarwanda. Vonden ze allemaal helemaal grappig.

's Middags naar ex-prostituees geweest, wat 'n verhalen allemaal! 's Avonds twee uur grove buikpijn gehad (we hebben hier allemaal wat last met de stoelgang), maar dat is de volgende dag over gegaan.

Dinsdag had Loura leiding. Echt leuk, iedere dag iemand anders, zie je verschillende leidersschapsstijlen. Weer naar de refugees geweest, helft van de groep heeft de kinders vermaakt en ik ben met de groep naar de jeugd geweest. Drama 'Two masters' gedaan, Elise testimony gegeven, Jackie heeft gezongen, liedjes aangeleerd en aan het eind mochten ze vragen stellen. Ging heel goed, er stonden steeds tussen de 50 en 100 mensen om ons heen.
Ineens moesten we meekomen naar de immigratiedienst. Een autoritaire man vroeg waar onze paspoorten en visa's waren. Dat was effe shocking, want die hadden we ivm veiligheid op de YWAM-base in Kigali gelaten. En de kopieen accepteerde hij niet. Dus we konden bijna 'tot ziens' zeggen tegen ons werk in het vluchtelingenkamp. De volgende dag is die man gaan bellen en faxen met de base en toen is het allemaal weer goed gekomen. En niet voor niks... God heeft het echt allemaal geleid!

's Middags weer naar een prostituee geweest met AIDS. Ze heeft drie kinderen, geen idee wie de vader is en afgelopen zondag God geaccepteerd in haar leven. We gingen er heen om haar te bemoedigen. Ook wat jeugd van de kerk ging met ons mee om de homevisits over te nemen, als wij weg zijn, dus ze wilden van ons leren. 't Was een sterke vrouw, als prayerrequest vroeg ze niet eens om geld, maar om kracht van God en eten voor haar kinderen.
Op de terugweg ging een van Jackies slippers stuk, dus gaf ik haar mijn Teva's. Dat vond heel Rwanda heel raar, waren bang voor mijn poezelige voetjes... Had uiteindelijk ook een leuk sneetje onder m'n voet, maar dat was geen ramp.

Woensdagochtend teammeeting gehad, gewoon effe kletsen hoe het met iedereen gaat enzo. Tijdens deze meeting kwam Jackie met twee konijnen aan lopen die ze aan hun oren vasthield. Bleken nog te leven en waren voor ons avondeten. Wat teamgenootjes gingen nogal protesteren, want dat was zielig. Mij leek het wel lekker. Maar goed, we hebben ze los gelaten in onze achtertuin en ze Schimmel (grijszwarte) en Pinkeye (wit, rode ogen) naar mijn schimmel (ringworm) boven mijn oog en naar het ontstoken oog van Elise.

's Middags hadden we open air meeting . Dat hield in drama, preaching, intercession enz. Ging heel goed. Daarna lekker gegeten in een restaurantje. Veel lol gehad met Elise op de terugweg, die vertelde ook dat ze Pinkeye niet kon vinden, misschien was hij wel 7m naar beneden gevallen in de pit latrin... Volgende dag toch weer gevonden ergens in de tuin...

Heb nog veel meer te vertellen, want ik ben nu pas bij donderdag 1 juni aangekomen, maar dat doe ik ergens deze week nog wel, want ik moet nu dringend naar een restaurantje ;-)

We hebben deze week debriefing. Dat betekent terug kijken op de outreach, evaluaties en effe relaxen. We wonen in een leuk huisje vanaf vandaag...

Tot de volgende keer maar weer... En anders tot zaterdag 17 juni!!!

Murabeho!!!