Lange versie van: "Het gaat goed met me!"

Twee weken geleden dat ik een weblog schreef! Sorry hoor, behoorlijk drukke tijd geweest en als ik kon internetten, dan had ik tijd tekort om een weblog te schrijven. Maar hier issie dan weer!

Ik zal maar beginnen bij het begin (vrij originele start he?) ;-)
Zaterdag 19 januari vertrokken we al vroeg naar een groot gebouw in het midden van de stad. Hier ontmoetten we alle andere teams en de voorgangers van de kerken hier. Een jaar lang worden er teams gezonden naar deze stad om via verschillende wegen (kunst, sport, hulpverlening etc.) de mensen te bereiken met het evangelie. So that the lost may be found and the found may be whole!
Daarom werken we veel samen met kerken, zodat ze in eenheid de mensen in sloppenwijken gaan bereiken met Gods liefde. De rijkere mensen komen namelijk niet in de armere gedeelten van de stad en reizen niet met het openbaar vervoer. Ze vinden het allemaal heel bijzonder dat wij wel in zo’n klein busje stappen waar je op elkaars heup zit en je drie keer in de rondte zweet… Maar goed, we hopen dus ‘een brug’ te zijn en samen de handen in elkaar te slaan voor het welzijn van de mensen van Jakarta.
Tijdens deze meeting heb ik iets gedaan wat me flink zenuwachtig maakte; Amber, mijn leider vroeg me of ik ‘n getuigenis wilde geven van ons team te midden van 200 mensen van onze organisatie. Effe in het Engels een praatje over datgene wat we inmiddels al gedaan hadden in Jakarta en hoe we God aan het werk zagen. Ging verbazingwekkend goed, ’n hele overwinning voor mij; vind het namelijk een stuk makkelijker om te getuigen in front of mensen die me niet kennen…
Ik heb het gevoel dat God me niet lekker in m’n comfortzone wil laten, maar dat het tijd is dat ik uit ga stappen in datgene wat Hij van me vraagt… Gehoorzamen en vertrouwen dus! :)

Zondag 20 januari naar de zondagschool geweest, daarna naar de kerk… toen 3 kwartier thuis en toen door naar de volgende kerk. De laatste is voor streetkids en daar heb ik het geweldig naar m’n zin!
Maandag 21 januari boodschappen gedaan, gebeden voor ‘follow up’ (houdt in dat we God vroegen met wie we persoonlijk ’n relatie mee moesten aangaan ivm counselling) en rollenspel (om onze hulpverlenings vaardigheden te oefenen).
Dinsdag 22 januari gestart met worship, toen door naar een prayermeeting en een gebedswandeling door dat gebied. ’s Avonds heb ik spaghetti gemaakt en dat hebben we gegeten met onze buren.
Woensdag 23 januari ben ik met Tuy en Michael naar een huis geweest waar streetkids opgevangen worden. Geweldig daar! Had mijn foto’s meegenomen en die met sneeuw waren prachtig natuurlijk (terwijl ik blij ben dat ik het ontloop!). Verder hebben we geholpen met hun huiswerk Engels.
Toen we weggingen gaf een van de meisjes haar ketting aan mij. ’n Ketting wat ik nooit zou dragen, maar de zondag daarop toen we hen weer zagen heb ik ‘m met trots gedragen en ze vonden ’t geweldig!
Donderdag 24 januari een gebedswandeling door een straat waar bordelen zijn en ’s nachts prostituees rondlopen. Ik voel veel voor deze vrouwen en hoop dat wij een mogelijkheid hebben om ze te vertellen dat er Iemand is die van ze houdt. En anders hoop ik dat teams na onze lichting deze mogelijkheid hebben. In ieder geval hebben we veel uit het boek Hosea uitgebeden in die straat.
’s Avonds naar een concert van Switchfoot geweest, compleet met Meet&Greet. Haha! Ik kende ze helemaal niet, maar was wel lollig. Een moslimmeisje (18jr) had 9 uur gereisd om dit concert mee te maken. Ongelofelijk! Ik heb haar e-mailadres en hoop contact te houden!
Vrijdag 25 januari waren we vrij. Michael, Amber en ik besloten om met onze vrienden naar het strand te gaan van Jakarta. Nou dat doe ik dus echt niet meer he! Reizen was een drama en het strand was te klein om te spreken over een strand. Maar het was wel weer heerlijk om de zee te horen en het zout te proeven…
Zaterdag 26 januari ben ik naar een bruiloft geweest net buiten Jakarta. Geweldig! Een van de mooiste tradities vond ik dat bruid en bruidegom op de knieën gaan voor hun ouders om hen te bedanken voor hun jeugd.
Zondag 27 januari weer naar drie kerken geweest. In de jeugddienst heb ik mijn getuigenis gegeven en gebeden voor Melissa aan het eind van de dienst, ze huilde flink. Ook later toen ik tijdens de lunch met Yen sprak, huilde ze omdat ze zoveel herkende en ze wilde God vertrouwen in de beslissingen die ze moest nemen… Mooi om te zien, dat God iedereen kan gebruiken om te laten zien dat Hij goed is en ons niet in de steek laat! En ondertussen heb ik er steeds minder ’n probleem mee om voor een groep te gaan staan!
Zondag 28 januari deden we een terugblik op de laatste week, rollenspel, ben ik met Amber naar een meisje geweest waar we vriendschap mee aan het bouwen zijn. Daarna mijn journaal gemaakt tot twee uur ’s nachts.
Maandag 29 januari hebben we als team gebeden en ook God en elkaar vergeving gevraagd voor bijv. trots, luiheid, chagrijnig reageren enz. Daarna teaching voorbereid met Kristy en Anna voor de volgende dag over ‘Vragen stellen, de wortel van het probleem vinden, feedback geven en waarheid tegenover leugen’. ’s Avonds begonnen met een soort van bijbelstudiegroep voor de mensen in dit appartementencomplex.
Dinsdag 30 januari naar een school geweest, daar heeft Tuy haar getuigenis gegeven voor alle leerlingen. En daarna hebben we teaching gegeven. Echt gaaf, als je er achter komt dat je zoveel meer kan dan je dacht! God geeft duidelijk kracht en wijsheid… ’s Avonds naar twee cellgroups.
Woensdag 31 januari mocht ik uitslapen en hier was ik heeel blij mee. Echt versleten was ik! Verder heb ik gezorgd voor onze zieke. We hebben namelijk iemand met dengue fever (knokkelkoorts) in ons team. Dit wordt overgebracht door muggen en zorgt voor ’n hoge koorts met veel pijn in je botten. We hopen en bidden dat ’t gauw geneest!
Donderdag 1 februari hebben we ’s ochtends rustig aan gedaan, ’s nachts hadden regen en onweer en ’s ochtends stond de buurt onder water. In de sloppenwijken en lagere gedeelten van de stad is alles ondergelopen. Chaos natuurlijk. Bij onze straat zag je mensen tot aan hun knieën door het water heen waden, brommers gingen vol gas en maakten golven, kinderen vonden het reuze lollig en ouderen schuilden onder een afdak. We hebben ruim een uur gebeden en gelukkig stopte de regen, terwijl de weersvoorspelling aangaf dat het tot ’s avonds zou regenen.
Om vijf uur moesten we naar het ziekenhuis voor een bloedtest om te kijken hoe het ervoor stond met de dengue fever, maar de taxi’s wilden niet naar ons appartement komen.
Dus moesten we ook door het water heen, naar de straat lopen wat niet onder water stond en daar de taxi pakken. Toen naar het ziekenhuis en overal zagen we files en chaos… Bloedtest wees uit dat het zich gestabiliseerd had en dat is een goed teken!
’s Avonds met elkaar een film gekeken en dat was echt even lekker om te ontspannen. Maar tijdens de film kijken, denk je toch wel aan de mensen buiten die zich zorgen maken of misschien geen verblijfplaats hebben voor de nacht… Moeilijk hor.

Ik besef dat deze mail veel en veel te lang was en kan me best voorstellen dat je geen zin hebt om ‘m helemaal te lezen. Dan is dit de samenvatting: het gaat goed met me!! :) Ik mag veel leren van God, van de mensen om me heen en ook over mezelf. Leven met 7 anderen voortdurend om je heen is niet altijd even simpel, dus ook op dat gebied leer ik mezelf en anderen kennen!
Dus dit was twee weken J-city; ’n druk programma, maar wel super!

Iedereen bedankt weer voor jullie mailtjes en berichtjes onder de weblog, voor jullie gebeden enz.
Oh ja, minder leuk nieuws is dat ik mijn hoesje van m’n camera ben verloren, compleet met MemoryStick en SIMcard. Ben dus niet meer te bereiken op mijn 06. Heb ’n Indonesische nu: +62(0)81806340024, voor ’t geval dat je me een smsje wilt sturen of iets dringends te vertellen hebt.

Tot de volgende weblog en tot over twee maanden! :)