De tijd gaat veel te snel!!!

Nou, was gestopt bij zondagmiddag, geloof ik, dus ik ga weer rustig verder. We zitten in een ander internetcafe, met een gospelcd op de achtergrond en een heerlijke bureaustoel, dus ik blijf nog wel effe zitten! ;-)

Zondag effe naar huis gebeld, omdat het moederdag was. Leuk om hun stemmen weer effe te horen. 't Was alleen net alsof ze gewoon een straatje verderop zaten, zo duidelijk was de verbinding!

Maandag was vrij saai. 's Ochtends intercession (voorbede) gehad met het team. Voor de ministries gebeden, voor Gikongoro (waar we volgende week naar toe gaan), voor het China & Iceland-team enz.
We hebben ook gehoord dat het huis wat we gebouwd hadden een paar weken geleden, half ingestort is tijdens de storm vannacht. Echt zielig, voor de weduwe en al haar kinderen...
's Middags boontjes gedopt in de keuken, met Elise en Petra. Om acht uur kregen we pas eten, want het houtskool was op... Foodstress! ;-)

Dinsdag was fantastisch!!!
Om acht uur vertrokken, achterop de pickup gestaan, samen met Bart. De tranen vliegen uit je ogen en je rok vloog alle kanten op behalve de goeie! ;-)
We gingen vandaag met de helft van de groep naar 'Mother Theresa'. Dit is een katholiek tehuis o.l.v. een zuster uit India.
We kregen eerst een rondleiding; werden door peuters begroet, toen naar getraumatiseerde volwassenen (van de genocide), naar gehandicapten en vervolgens naar de baby's.
Wat voor mij erg shocking was om te zien, was een naakt ventje van een jaar of 7 opgesloten in een getraliede kooi buiten; hij was verstandelijk gehandicapt en agressief. Trok ik echt effe niet...

De baby's waren fantastisch! Een zaal vol bedjes, zo'n dertig denk ik, met een wat onbestemde geur en twintig baby's! Wat een droppies; je zou ze echt zo adopteren!
We mochten ze de fles geven, fruithapje en met ze spelen. Ik was direct verkikkerd op Kevin; was op straat gevonden, nog geen jaar oud, flink ondeugend en enorm lief.
Ik dacht altijd dat ik te stoer was voor baby's, maar heb m'n hart verloren!
D'r was trouwens ook een gaaf ventje met het Down-syndroom. Zou ik zo meegenomen hebben! Maar moet helaas 5 jaar getrouwd zijn om kinderen te kunnen adopteren...

De zuster had gezegd dat ik maar een foto mocht nemen officieel, later kwam ze zachtjes zeggen dat ik er nog wel een paar mocht nemen. Lief he!

Toen we weer terug waren op de basis, zat ik nog steeds in gedachten bij de kinders. En gestart met hoesten; hopefully nothing serious.

Woensdag voelde ik me echt niet lekker! Erg moe opgestaan 's ochtends en flink hoesten.
Prayerwalk gedaan (drie uur lang), iedereen ging in koppels en ik werd gekoppeld aan Sakki. Was gezellig en goed. Toen ik bad welke geest/zonde er heerste in dit gebied, liepen we voorbij een jongen met een drankfles in zijn hand. Dus nam ik aan dat het alcohol/dronkenschap was.
Dit bleek 's middags wel tijdens het door-to-door evangelism. Voor een huis geevangeliseerd, waar ze zelf bier maken. Zeven mensen gaven aan dat ze God nodig hadden in hun leven. Daarna werden we veel lastig gevallen door dronken mensen.
's Avonds ben ik vroeg gaan slapen, want ik voelde me echt niet lekker; hoesten en hoofdpijn.

Donderdag startte terrible... men, wat was ik moe! Om 01.45u wakker geworden van de hoofdpijn, slecht geslapen. Veel hoesten. Was dus wat stilletjes deze dag. 's Ochtends worship & intercession met het team gehad en bespreking voor de laatste weken.
's Middags met Bart en Elise geholpen in de keuken. Toen wij de groenten aan het snijden waren, hoorden we ineens een 'whoessssj' achter ons... Grote vlammen uit de houtskool-oven! En Assuwa al dansend van de pijn... Toen ik bij 'm ging kijken zei hij dat hij naar Odeth ging. Oke dan. Op een gegeven moment zie ik Odeth voorbij komen met een flinke lepel olie en dacht ik: "Dat gaat ze toch zeker niet op de brandwonden smeren?"
Toen ik op ziekenbezoek ging, kwam ik er dus achter dat mijn vermoeden klopte.
Assuwa stond zielig te zijn met olie en suiker overal. Ongelofelijk!
Z'n haren van z'n benen, armen, borst en wimpers waren allemaal weggeschroeid...
Heb gezegd dat hij 10 min. moest gaan koelen met water en dat ik daarna calendulan zalf erop zou smeren. Hadden ze nog nooit van gehoord dat je moest koelen met water en lachten me eerst uit. Gelukkig volgde hij het advies wel op...

Vrijdag heb ik weer genoten!
De dag startte wel wat anders dan gepland, want de taxi kwam niet opdagen. Hierdoor raakte een van mijn teamgenoten door gefrustreerd, want je moet tenslotte op tijd zijn... Helaas is dit in een warme cultuur anders en dit probeerde ik uit te leggen, maar toen had ik de poppen aan het dansen. Sjoe...

's Ochtends dus aan het werk geweest. Astrid, een Nederlandse vrouw is getrouwd met een Amerikaan en zij hebben een project hier. Ze helpen de allerarmsten door met hen en de buurtbewoners een huis te bouwen, een stuk land en een koe. En zo kunnen ze voorzien in alles. Mooi project! We mochten stenen maken van modder en stenen sjouwen voor het fundament. De klim naar boven, naar de weg was zeer vermoeiend, maar het gaat wel weer goed met me hoor! Hoest alleen nog af en toe.

's Middags naar het hotel 'Des Mille Collines' geweest om gebruik te maken van het zwembad. Dit is het hotel, van de film Hotel Rwanda... Best vreemd om dan te zwemmen in dat zwembad! Was wel effe lekker dat zwemmen, effe ontspannen!
Daarna naar een Indiaas restaurant geweest. Echt helemaal lekker! Wel kapotmoei aan het eind van de dag, dus ik sliep snel!

Vandaag lekker vrij! Puur genieten!

Nou, dag lieve mensies! Weet niet of ik volgende week kan mailen, want Gikongoro schijnt een erg arm (en koud... hellup) gebied te zijn, dus misschien geen computers!

Bayi!