Ik ben d'r hoor!!!

Ik kan me zo voorstellen dat dit een wat langer berichtje gaat worden...
Heb in totaal namelijk 44 uur gereisd om in Rwanda aan te komen, en alweer anderhalve dag in Rwanda doorgebracht dus er is genoeg te vertellen!
Dinsdag 20 januari was ik om 9.30u al op het vliegveld, om te zorgen dat de vliegmaatschappij lang genoeg de tijd had om te zorgen dat mijn baggage in het juiste vliegtuig zou belanden. Een vriendelijke meneer vertelde dat het allemaal goed zou komen... Om 13.00u vloog ik naar Ethiopie, maar met een bochtje want we gingen eerst naar Damascus. Om 2.30u kwam ik in Ethiopie aan en heb ik drie uurtjes geslapen op een hard bankje in de hal (wat een genot om je kussen mee te nemen op reis!) en daarna ben ik op zoek gegaan naar mijn bagage.
Dat werkt als volgt: een meneer bij de klantenservice geeft mijn paspoort aan een medewerker die op het gemakkie staat te kletsen met een paar andere medewerkers. Dan lopen we door de douane en gaan kijken bij een partij koffers die op het vliegveld zijn achtergebleven. Ooit. Ik kijk er niet gek van op dat die dingen soms kwijt raken! :-P
Helaas mijn koffers waren er niet en dus lopen we weer terug. Oh, de medewerkers zijn er vandoor... Even zie ik mijn paspoort in gedachten als sneeuw voor de zon verdwijnen, maar gelukkig heeft ze 'm even aan iemand anders gegeven... Pfff!
Om 7.30u krijg ik een heerlijk ontbijtje van Ethiopian Airlines en kom erachter dat mijn vlucht naar Rwanda vertraagd is. Ach ja, dat uurtje kon er ook nog wel bij! Ik kon er allemaal niet zo mee zitten eigenlijk en vermaakte me best.
Daarna nog even een tussenlanding in Entebbe, Uganda, weer een uurtje wachten en dan eindelijk naar RWANDA!
Op 21 januari om 15.00u kwam ik eindelijk aan op het vliegveld van Kigali en mocht ik meteen een formuliertje invullen van mijn zoekgeraakte bagage, terwijl Ruben me al stond op te wachten!
We rijden meteen naar de stad om daar even wat geld te wisselen op straat, bij iemand die Ruben al geregeld had. Even een nieuwe SIM-card halen voor ruim een euro, effe naar de winkel om toiletspullen te kopen, eten en dan een reis van zo'n 2,5 uur maken door de bergen om uiteindelijk aan te komen op de plek van bestemming: Gilead house!!
Stella en Erin, mijn teamgenoten stonden me op te wachten dus dat was erg leuk. En even later hoorden we buiten geluiden en toen bleken de kids te zijn wakker gebleven om mij te kunnen begroeten! So sweet! Allemaal even een hug en toen vertrokken ze naar hun bed.
Ik kreeg effe een rondleiding door het huis en toen gingen we naar bed.
Ik heb een rechthoekige kamer van 6 x 3 meter toegewezen gekregen, compleet met een bed, nachtkastje, bureau en boekenkast. Graag had ik mijn koffers hier gehad zodat ik het meteen leuk had kunnen inrichten, maar ja...
Ik heb heerlijk mogen uitslapen, daarna een warme douche genomen (jaja, we hebben een 'normale' WC en een douche!!).
Heb een rondleiding gekregen van Erin over het hele terrein (ons huis, de keuken buiten, de plek waar de koeien komen te staan, de groententuin, het huisje van de kids enz.).
De kids heb ik tijdens lunchtijd opnieuw ontmoet en ze bleven me tijdens het eten maar aankijken. Haha!
Toen de kinderen na hun corvee gingen rusten, heb ik mijn kamer eens flink onder handen genomen, want het was te ranzig om op te schrijven... Nu is alles weer lekker schoon en heb ik het een beetje kunnen inrichten.
Daarna lekker met de jongens gevoetbald, en dat vonden ze natuurlijk erg leuk: "You are very intelligent in playing football!" Haha! Helaas liet mijn conditie het voetballen niet heel lang toe en heb ik lekker even in de schaduw gezeten en geprobeerd met ze te communiceren. Sommigen kunnen al een paar Engelse woordjes en ik een paar woorden Kinyarwanda, dus we redden ons aardig.
Na het avondeten: vette patatjes en sla, hebben de kids gedanst en ik vooral toegekeken. Dat laatste werd niet geaccepteerd en omdat ik amper bewoog deden zij hun best om me een beetje te activeren. Tevergeefs.
Elke avond zitten de kids een tijdje in een kring en bidden voor elkaar, zo ook vanavond. Prachtig is dat!
Zo eindigde mijn eerste dag...
Ik heb er absoluut van genoten en voel me goed! Ik loop nog wat onwennig door het huis en probeer zoveel mogelijk te observeren hoe de andere medewerkers en de kids met elkaar omgaan en wat er allemaal moet gebeuren.
Morgenochtend sta ik om 5.00u op, want dan laat Erin zien hoe je de pap maakt voor de kinderen, want zij moeten al vroeg naar school.
't Is een flink lang bericht geworden, zoals jullie van mij gewend zijn! :-)
Nog even wat gebedspunten, daar die nogal belangrijk zijn.
Graag bidden voor:
-ons als team, dat er snel eenheid zal zijn
-de kids, dat ze zich veilig weten in onzekere situaties
-dat mijn bagage snel hier aankomt
-dat ik snel mijn draai vind in het Gilead huis
-bescherming voor ons allemaal
-Gods leiding in alles!
Bedankt lieve mensen voor jullie steun op alle fronten! :-)