Uru wa gaciro Kumana!

Effe snel m'n site bijwerken. Snel, omdat elk moment de electriciteit weer kan uitvallen en omdat ik mag gaan koken. De computer werkt nu op een generator en ik vertrouw dat ding niet zo, daar de computer in een paar minuten tijd al twee keer is uitgevallen...

Donderdag begon met worship 's ochtends, daarna een flink endje gewandeld. We gingen namelijk het huis van een weduwe opknappen. Daar heb ik weer erg van genoten; lekker modder gooien tegen het huis al vereist het ook wel enige oefening... Als dank kregen we warme melk met suiker; heerlijk!

Wat ook erg leuk is dat er geen water was, zodat we ons 's ochtends al niet konden wassen en bij thuiskomst (totaal onder de modderspetters) ook niet echt, want we moesten zuinig doen met het water wat in jerrycans zat.

's Middags hebben we twee homevisits gedaan en mocht ik weer preachen.
Bij een vrouw met 5 kids geweest, haar man was vaak dronken en maakte het geld op. Zij verkocht alcohol om de kinderen te kunnen voeden. Ze vond dat ze geen christen kon worden, terwijl ze nog steeds alcohol verkocht. Met elkaar hebben we voor haar gebeden.
Daarna bij een andere familie langs geweest, die volgens de pastor bemoedigd moesten worden. Daar heb ik het woord genomen, ging wel goed.
De preach ging ook best, ik vermaak me wel tijdens het preachen. Wel vind ik het jammer dat ik steeds nog op zoek ben naar bevestiging; dat anderen zeggen dat het goed was. Ik vind dat ik tevreden moet zijn met Gods bevestiging. Maar goed... dat gaan we leren!
's Avonds met Bart en Elise gepraat dat we meer diepgang wilde in de groep.

Nou, dat werd de volgende dag geregeld. Met elkaar heel open geweest, gedeeld wat onze persoonlijke strijd was.
Nog een prayerwalk gedaan met Noel en Jacomien. Was goed.

's Middags naar het hospital geweest; echt heel zieke mensen gezien. Vooral malaria, tuberculose en ongelukken.
Ook een kindje met ondervoeding... je weet wel... met van die uitpuilende oogjes en armpjes zo dun als een liniaal... Zo zielig allemaal!
We mochten met mensen bidden, dat was wel mooi.

Bij thuiskomst hebben we Corrintha ontmoet. Zij komt als pastorale bezoeker gesprekken met ons voeren. Kijken hoe het gaat en vragen wat we na de DTS willen gaan doen.
's Avonds kregen we van haar de post. Erg leuk, dat pakketje, tante Marjanne! En anderen bedankt voor jullie kaartje!

Zaterdag hadden we om kwart over zes ontbijt want we gingen naar het Nationaal Park. Erg mooi! Het was een vermoeiende vrije dag, daar we de hele dag in een busje hebben gezeten. Maar we hebben wel impala's, buffalo's, topi's, waterbokken, nijlpaarden, maraboe's, een krokodil, zebra's, visarenden, een neushoornvogel, een kingfisher, kwartels en bavianen gezien!
Onderweg werden we behoorlijk afgeleid door een partijtje dazen die graag ons bloed wilden proeven en daarom een aanval op ons busje deden. Daarom hadden we niet veel aandacht om de giraffen en olifanten te zoeken in de bush!
Bij thuiskomst ontdekt dat we weer water hadden. Dat was echt een blessing!

Zondag een leuke dag gehad. 's Ochtends een gesprek met Corrintha gehad op de veranda. Ondertussen kwamen wat kindertjes ons bloemetjes brengen en tegen ons aan kletsen. Leuk hor. De rest van de groep was in de meanwhile in de church, die achteraf vier uur duurde. Hahaha! Niet meer piepen jullie daar in Nederland, he?!
Na het gesprek mocht ik helpen koken. Gekletst met Anna die me hielp; ze woonde sinds een week hier, omdat ze hier ging werken bij een verzekeringsmaatschappij.
Ze vertelde dat ze was opgegroeid bij haar oom en tante, omdat haar ouders en acht(!!) broertjes en zusjes vermoord zijn tijdends de genocide. Wat moet je dan zeggen he?!
En ze vertelde dat ze de moordenaar toch kon vergeven. Daar kun je echt niet bij. Zonder Gods hulp kun je dat echt niet!

's Middags hadden we evangelisatie actie. Was gaaf. Natuurlijk begon het later dan gepland, want dit is Afrika (anderhalf uur later). Maar het drama werd goed ontvangen (mensen moesten zelfs huilen) en de dans, de getuigenissen en de preaching ook. Dus dat was mooi!

Maandag hadden we weer een bijzondere dag.
's Ochtends met een aantal mensen naar het ziekenhuis vertrokken. De andere helft ging door-to-door visits doen.
Rondleiding door het hospital gehad en toen aan de slag gegaan op de kinderafdeling.
Kids waren echt ziek, meeste door malaria.
Het kindje wat zo ondervoed was leefde nog!
Ik heb een tijd bij een meisje gezeten wat me eerst niet aan keek; heb een ballon opgeblazen (bedankt familie Mulder) en er opgeschreven in Kinyarwanda dat ze belangrijk was voor God (uru wa gaciro Kumana). Eerst keek ze er niet naar, maar toen ik even weg was gegaan zag ik dat ze, hoe ziek ze ook was, er een beetje mee zat te spelen.
We hebben de afdeling flink geschrobt; de bedden schoongemaakt en de vloer. Later hoorden we dat ze de bedden nooit schoonmaken. Jakkie!
Nog een tijdje met aidskids gespeeld in de tuin van het ziekenhuis. Was leuk! Ik werd nog even door een moeder geroepen om voor een meisje met tuberculose te bidden....

Bij thuiskomst hoorden we dat de deur tot deur evangelisatie erg gaaf was geweest. Twee prostituees hadden hun leven aan Jezus gegeven. En nog drie anderen ook!! Echt prachtig, jammer dat ik dat gemist had.

's Middags heb ik mijn preach weer voorbereid, een beetje veranderd. En om half vier met Noel en Petra naar buren geweest om hen het evangelie te vertellen.
Toen we daar van thuis kwamen hoorden we van de groep die 's middags naar het ziekenhuis was geweest, dat er een kindje was overleden waar zij bij waren. Malaria.
Om vijf uur naar de kerk vertrokken. De pastor kwam niet opdagen dus zijn we zelf maar begonnen met zingen. Diane gaf haar testimony en ik heb gepreached. De vijf mensen die Jezus aanvaard hadden in hun leven waren meegegaan. Was mooi. Aan het eind van de dienst stond ik in het donker te preken, want er was geen licht in de kerk. De pastor kwam ook nog; er was iets tussen gekomen...

Vanmorgen zijn we weer naar het ziekenhuis geweest, maar nu op de kraamafdeling.
Och och... Vrouwen die net een kindje hebben gehad liggen op dezelfde kamer als degene die hun kindje verloren hadden. Hoe hard kun je zijn!!! We hebben dit aangegeven en ze gingen er over nadenken.
We hebben ook balonnen en wat rompertjes uitgedeeld, er was zojuist een tweeling geboren!
Een van de doktoren die zelf zwanger was, dacht de rompertjes te ontvoeren... wilde ze zelf houden. Maar dat ging Diane niet accepteren natuurlijk.
En ik ben nog ten huwelijk gevraagd door een ouwe dokter die graag in Nederland wilde gaan werken. Tja, zo zijn we niet getrouwd natuurlijk! ;-)

Vanmiddag kon ik lekker even relaxen en moet ik nu snel naar ons huis terug om te gaan helpen met koken.
Dag lieve mensen! Tot gauw! Zaterdag vertrekken we weer naar Kigali, dus misschien kan ik zondag wel weer naar het internetcafe...

Be blessed to be a blessing!