Dit wordt echt een kort berichtje!!!

Als het goed is, dan sluit het internetcafe over enkele minuten, maar ik hoor nog niks dus ik tik gauw een end weg!! :-D

We hebben wel een bewogen weekje achter de rug. Ik bedoel... het is gewoon een goede week geweest.
Dinsdag zijn we gaan bidden voor de andere GO-teams. De bijbelteksten en de woorden die in onze gedachten opkwamen hebben we zojuist verstuurd naar de andere teams. We hopen dat zij hierdoor bemoedigd worden.
We zouden ook gaan voetballen met de straatjongens en daarna evangeliseren. Helaas werden we vergeten door degene die de ministry leidt, dus effe flink balen.
Toen moesten we dus weer een teleurstelling verwerken. We zijn toen naar Cards from Africa gegaan. Hier ben ik vorig jaar ook geweest. Tieners die hoofd zijn van hun familie, krijgen op fair-trade basis betaald voor de kaarten die ze maken. Het was leuk en we hebben leuke kaarten gekocht, maar het zal mij benieuwen of ik ze uiteindelijk ook opstuur. Want ik heb altijd goeie plannen, maar soms komt er gewoon niks van heej! ;-)
We hebben ook even een wandeling gemaakt door de buurt, toen heb ik met een jongetje gevoetbald met een echte Afrikaanse voetbal, gemaakt van plastic zakje en bij elkaar gebonden met een paar touwtjes...

's Avonds ben ik naar Jackie geweest. Ze heeft een huisje vlakbij de basis. Dat 'huisje' is een ruim begrip, als je begrijpt wat ik bedoel. Heel kaal, sinds kort heeft ze meubels gekregen van een vriend... Ze woont er met haar broertje Eric, die diabetes heeft en een weesjongen. 't Is zo'n lieverd, een geweldige vriendin en ze heeft echt een groot hart voor alle mensen om haar heen. Maar goed, we hebben een leuke en goede tijd gehad en natuurlijk tijd tekort... Dus 's avonds laat gauw op de brommert terug!

Woensdag zijn we naar het weeshuis geweest, waar Jackie is opgegroeid tussen haar 14e en 18e levensjaar. We hebben ballonnen geblazen en hondjes gemaakt van de figuurballonnen. Leuk hor! Zoveel schatjes!! Te zielig gewoon! En altijd maar rijst met bruine bonen eten, Jackie kan ze niet meer zien vertelde ze!
's Middags zijn we naar een buitenwijk van Kigali geweest. Het was er prachtig, een weids uitzicht, rijst velden en mooie heuvels. We gingen daar naar een bijeenkomst van weduwen. Jackie heeft 700 weduwen die ze bezoekt en bemoedigd, dat ze het druk heeft, dat hoef ik vast niet uit te leggen...
Ik heb gepreekt voor deze weduwen om ze te bemoedigen dat God een plan voor hun leven heeft en dat je Hem kunt vertrouwen. M'n teamgenootjes hebben hun getuigenis gegeven en dat gaat ze steeds makkelijker af. Leuk om te zien!! Iedereen kan getuigen van Gods liefde en dat is gewoon gaaf!!

Donderdag heeft Wesley gepreekt bij de Vocational Training School en dat heeft ie prima gedaan!! Echt super; 17 jaar en dan gewoon lekker voor zo'n groepje jongeren gaan staan en hen bemoedigen dat de Heilige Geest, de Trooster altijd bij hen is! Heerlijk!
Daarna zijn we de straat op gegaan, om te evangeliseren. We vonden het allemaal moeilijk, het is zo apart op op straat gewoon wat mensen aan te spreken... Maar goed, twee vrouwen gaven aan dat ze hun leven aan God wilden toevertrouwen, een jongetje wilde gebed omdat hij zoveel vocht op straat en op school en twee jongens omdat ze geen schoenen hadden... Super!!
's Middags vertrokken we naar Mother Teresa, het kindertehuis waar ik vorig jaar zo van genoten heb...
Daar aangekomen vertelde de non dat er geen foto's meer gemaakt mogen worden. Baalde ik natuurlijk van, maar ja...
Nadat een tijdje huilende baby's hadden getroost, totaal onder de pap zaten, gingen we naar de kleuters. Hard op zoek naar Kevin natuurlijk!
En ik vond 'm!! Een big smile en daarna heeft ie me niet meer losgelaten. Heb met 'm gespeeld, gelachen, gekieteld en hij vond het allemaal prachtig. Shemma, het kindje met syndroom van Down was er ook nog en had leren lopen!!
Maar goed, ik was dus heerlijk met Kevin en even dacht ik: "Zou ik effe een foto maken met mijn telefoon? Dan kan ik jullie allemaal laten zien dat hij veranderd is enz" Ik kon de verleiding niet weerstaan, dus maakte een foto met m'n telefoon. De non zag het, en vertelde me even later dat ze het gezien had... Ze bleef heel vriendelijk, maar ik wist heel goed dat ik fout zat.
Tijdens de taxirit bekeek ik de foto en voelde ik me enorm schuldig. Aangekomen bij de YWAM-base, waar we verblijven, hebben we gebeden, heb ik om vergeving gevraagd aan God en aan mijn team want ik was een slecht voorbeeld voor hen geweest...
Een heel avontuur dus... Nu voel ik me weer oke, maar het is duidelijk dat we altijd Jezus moeten blijven volgen en niet onze leiders, want die maken netals iedereen ook fouten...

Wat we vandaag hebben gedaan kan ik nu niet vertellen want ik moet er vandoor.
Morgen gaan we naar het Nationale Park, met een aantal van onze Rwandese vrienden. Wordt vast een gave dag!

Okay, iedereen weer bedankt voor de leuke reacties en gebeden!!!

Liefs vanuit Rwanda!!!!!!!