Heerlijk genoten!

‘t Is nogal snel na de laatste blog (eergisteren), maar ik schrijf ‘m toch, want er is genoeg te vertellen over gisteren!

Gisterochtend vertrok ik met Esperance en Cyprien naar de lokale markt om een fiets te kopen voor Richard. Daar aangekomen begon Esperance te onderhandelen met de man die fietsen verkocht; ik kon kiezen tussen twee verschillende. De beste kwaliteit gekozen (78 euro) en in twintig minuten zou hij ‘m wel effe in elkaar zetten.

Ondertussen deden Esperance en ik een wandelingetje over de markt. Groente, fruit en kleine stinkende visjes aan de rechterkant en links kraampjes met bouwmaterialen, nieuwe en tweedehands schoenen, meubels enz. Puur genieten op de markt.
Goed, toen de fiets klaar was (wat natuurlijk veel langer duurde dan 20 minuten), zou Cyprien ‘m naar huis fietsen. De grap was dat hij niet kon fietsen, maar dat had hij niet gezegd en daar liep tie dan… ver van ons huis vandaan! Dus ik zeg: “Kom maar op met die fiets, ik fiets ‘m wel naar huis!”
Ik wist de weg terug, dus ging lekker van start op die Afrikaanse fiets. Mensen aan de kant van de straat riepen naar me, staken hun duim op en vonden het prachtig dat een blanke vrouw lekker hard door de stad heen fietste. En ik had het ook reuze naar mijn zin, was afgeleid bij ongeveer alles en reed daarom de eerste afslag voorbij. Ik dacht: “Whatever, ik fiets wel om en neem de volgende!” Ondertussen deed ik kleine wedstrijdjes met de fietstaxi’s en zei hier en daar gedag tegen kids aan de kant van de weg. En toen miste ik de volgende afslag…
Dus toen dacht ik: “Whatever, er komt heus nog wel een afslag!” Die kwam dus niet, maar ik draai dus echt niet om en ploegde door een zandweg heen en zag alleen maar een paar mannen die huizen aan het bouwen waren en koeien. Ik vroeg de weg aan een man, maar daar wilde hij geld voor. Ja, de groeten… ik kom uit Nederland, dus ik betaal je helemaal niks! Fiets ik nog liever een blokkie om! Kwam toen een politieagent tegen die me stopte (jaja, die zijn overal) en nogal verbaasd reageerde toen ik vertelde waar ik heen moest. Hij stuurde me de goeie kant op en ik vervolgde m’n weg door Kamenge. In die buurt kende ik een jochie van 12 jaar; twee weken geleden kwam hij in gescheurde kleren, om nieuwe kleren vragen, want zijn moeder had geen geld. Te midden van alle mensen op straat kwam ik Patience tegen, compleet met een leuke spijkerbroek en mooi bloesje, slim ventje! Gaf ‘m een hug, even met ‘m gekletst en toen weer verder gefietst.
Ik ging steeds langzamer, was effe vergeten dat ik al lang niet meer had gefietst, dat Burundi nogal steile hellinkjes kent en dat je niet meteen moet starten met omwegen en wedstrijdjes…
Helemaal kapoet, zweet gutste van m’n lijf, kwam ik thuis, kon amper nog lopen! Haha! Maar goed, Richard is blij met z'n nieuwe fiets!

’s Avonds hadden we een feestje voor onze Bea bij de ambassadrice van Nederland; Jeannette.
Nou, die heeft me een leuk huissie, hor! Ze heeft een huis(je) voor haarzelf en daarnaast staat een huis voor feestjes. Tsja, dat hebben we allemaal tenslotte… :-S
Alle mooie auto’s van Burundi waren verzameld voor haar residentie en iedereen liep er rond in pak of een mooi jurksie. Danielle en ik waren in spijkerbroek en shirtje voor de duidelijkheid…
Alle Nederlanders waren uitgenodigd en dan nog de hoge piefen hier in Burundi, andere ambassadeurs. De laatste compleet met militairen, van de African Union om hen heen. Die militairen kwamen uit Zuid-Afrika, dus heb ik even Afrikaans met hen gekletst.
Na het Wilhelmus te hebben gezongen, deed Jeannette nog een toespraak in het Frans en toen ging mijn telefoon! De mensen om me heen lachen natuurlijk… Gezellig met Diana aan de telefoon gekletst tot de toespraak voorbij was. En weet je wat er toen op dienbladen voorbij kwam!? HARING!! Alle dutchies helemaal gelukkig natuurlijk! Ik heb er geloof ik vier op…
Verder heb ik paling op een toastje op, chocola, kip en stroopwafels. En de dienbladen bleven maar langs komen!! Ja, die Jeannette weet van feessies bouwen, hor!
Omdat ze veel te veel stroopwafels hadden hebben we er maar een paar meegenomen naar huis. Elke keer als het dienblad voorbij kwam, verdwenen ze in m’n tas… thuisgekomen bleken er 21 in te zitten. Hahaha! Verder heb ik ‘r leuke contacten aan over gehouden, dus geslaagde avond!

Nou, ik schei er weer mee uit! Hele fijne Koninginnedag vandaag!! Foto’s volgen snel!