Having a good time in South Africa

Wauw! Heb effe geen idee waar ik nu moet beginnen... In mijn vorige blog heb ik verteld over mijn verjaardag en hoe ik me geroepen voelde om naar Zuid-Afrika te gaan om bij YWAM de drie weken durende seminar over HIV/AIDS te volgen. En inmiddels ben ik alweer twee en 'n halve week hier!

Nou, de reis naar Zuid-Afrika begon leuk. Ik zat dus naast iemand van de regering, die naar Arusha in Kenia ging. Hij was katholiek maar nam het allemaal erg ruim. Heel veel praten over seks en ik zag de lust in zijn ogen naar elke vrouw die langs liep. Heb 'm hier even lekker op gewezen en we hebben samen delen van een boek over ‘geestelijke strijd’ gelezen. Hoop dat er iets blijft hangen.
Daarna op Nairobi kwam ik een Nederlandse vrouw tegen bij de WC en daar heb ik alle uren verder mee doorgebracht op het vliegveld. Leuke vrouw, betaalde mijn café latte en een kleine pizza, wat echt een blessing was, maar het was vooral leuk om gewoon gezelschap te hebben en goeie gesprekken.
In Johannesburg heb ik de hele nacht heerlijk op een bankje in de hal onder m'n slaapzak doorgebracht en ik ben zoooo dankbaar voor die slaapzak!! Het is zo koud, echt niet leuk! Ik zit voortdurend met twee truien aan en dacht er in het begin over om een pyjamabroek onder mijn spijkerbroek te doen, zoals ik vaak met Oud & Nieuw doe of met schaatsen. Heb 't niet gedaan hor, maar 't is echt koud!! De laatste dagen is het lekkerder weer, maar ben bang dat het weer binnenkort gaat veranderen, als ik de wijze lessen van mijn oma Maaike over het weer goed heb onthouden. Aangezien ik niet meer gewend was aan schoenen heb ik op beide voeten blaren en ben ik weer overgestapt op mijn trouwe slippers; dat wordt koude voeten!!

Maar goed, ik volg nu dus de HIV/AIDS seminar en ik heb inmiddels al veel geleerd!
Bijvoorbeeld hoe het virus HIV wordt overgedragen; bloed, sperma, vaginaal vocht, voorvocht en moedermelk, maar ook door pus en het vocht in blaren… En dat 70% van de baby’s niet geboren wordt met het virus, zonder medische hulp (bijv. extra medicatie om het infectiegevaar te onderdrukken of een keizersnee). Met medische hulp worden 95%-98% van de baby’s geboren zonder het Hiv-virus van hun moeder te krijgen bij de geboorte! Pijnlijk om te weten dat in 2008 alleen al 92.000 baby’s in Zuid Afrika zijn geboren met het Hiv-virus en dat op zijn minst de helft van deze kinderen de leeftijd van 5 jaar niet zal bereiken…
Ook les gehad van een advocaat over de rechten die je hebt als healthcare worker of als patient, over de gigantische impact van discriminatie en schaamte waardoor mensen zich niet laten testen en meer mensen geïnfecteerd worden.
Afgelopen week heeft een counsellor ons nog veel meer verteld over AIDS en een dokter heeft les geven over de ARV’s (de medicatie), over voorbehoedsmiddelen. Nu is het outreach-time, oftewel we gaan uitreiken naar de mensen hier en hopelijk informatie doorgeven wat preventief is en alle nonsens uit de wereld helpen. Lekker de mensen Gods liefde laten zien, door ze bijv. een stevige hug te geven en wat genezend kan zijn voor de afwijzing die zij vaak dagelijks ervaren. Inmiddels zijn we al in een TB (tuberculose)-ziekenhuis geweest, het immuunsysteem wordt afgebroken door het Hiv-virus en daardoor krijgen mensen gemakkelijk de meest vreselijke ziekten waar zij uiteindelijk aan overlijden, we hebben de kinderzaal bezocht en lekker met hen gespeeld.
We hebben met jeugd uit een probleemwijk gesproken en het had duidelijk impact op hen. AIDS lijkt een hopeloze zaak, maar dat is het niet! Wel is het heel serieus en moeten we er met z’n allen de schouders onder zetten, want uiteindelijk gaat het ons allemaal aan… Morgen hopen we naar een hospice te gaan, waar mensen zijn in het laatste stadium van hun leven...

Ik heb het hier heel goed op de basis en geniet enorm van de mensen om me heen. We hebben al een keer Avondmaal gevierd met de hele basis en dat was echt heel mooi! Verder is het altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten, vooral je hetzelfde enthousiasme deelt voor God en het bereiken van de mensen om ons heen met Jezus’ liefde. Het daagt me uit en geeft me nieuwe energie om terug te gaan naar Burundi over anderhalve week! Wat ik ook fantastisch vind, maar da’s op een heel ander level, is de kip, de sinaasappels, de aardbeien, de chocoladetaart en de camembert!
Ik heb een flinke cultuurschok gehad kan ik zeggen, omdat alles zo anders was dan wat ‘normaal’ voor mij was geworden in Burundi. Het heeft me verrast, dat het zo heftig voor me was om terug te keren in ‘de beschaafde wereld’. Ik was totally overwhelmed nadat ik opgehaald was bij het vliegveld en we in een winkeltje naast een tankstation, we iets te eten gingen halen en het was gewoon teveel voor me. Daarna lang over asfaltwegen gereden en na een tijdje namen we een zandpad als shortcut en toen had ik meteen: "Sjoe, dit weet ik tenminste, dit voelt goed!"
Op de basis aangekomen zie ik veel te veel blanke mensen, dat ben ik ook niet meer gewend. En de kou! Ik bevries aan alle kanten, terwijl het voor Zuid-Afrikaanse begrippen dit jaar niet zo koud is. Als ik ga eten realiseer ik me dat er geen mieren op mijn bord rondlopen en dat is ook een beetje vreemd.
Buiten zie ik een vogeltje, die we in Burundi ook hebben en ik praat gewoon hardop: "He he, jou ken ik tenminste!" Zo grappig, dat je in een cultuurschok zo op zoek bent naar houvast, naar datgene wat je kent! Ben hier ook naar de supermarkt geweest en daar hebben ze zoveel spullen dat het teveel is voor me en ik van ellende niet meer weet waar ik eigenlijk voor kwam. Voortdurend praat ik over ‘bij ons in Burundi…’ dat ik gewoon bang ben dat mensen die naam niet meer willen horen. 'n Warme douche is heeeel lekker trouwens, dat was ook alweer effe geleden. Na vijf dagen ging het eindelijk beter en nu vermaak ik me prima!

Ik heb vorige week het verkoudheidsvirus meegepikt en dat kon ik dus niet gebruiken, vooral omdat we mensen met AIDS mogen ontmoeten en ik wil hun echt niet besmetten, daar de meeste simpele ziekte kan zorgen voor ramp in hun immuunsysteem!! Ik kan getuigen dat ik hier bijzonder snel van genezen ben (normaal gesproken hoest ik nog heel lang na, nu binnen twee dagen verdwenen!), dus bedankt voor jullie gebed, lieve vrienden!
Komend weekend hoop ik naar mijn vriendin Margie in Kaapstad te gaan. Vorig weekend toen zij onderweg was om mij op te halen heeft ze een auto ongeluk gehad, gelukkig alleen schade voor de auto, maar om meerdere redenen lijkt het alsof satan een hereniging probeert te voorkomen! Ze heeft een groot aandeel gehad in mijn ‘groei’ tijdens de DTS in 2006, dus ik kijk erg naar deze week uit… Nou, ’t is weer een flinke blog geworden! Graag hoor ik alle vakantie verhalen en belevenissen van de zomer in Nederland! Drukkie (dat is ‘hug’ in het Afrikaans), Marieke