Dagelijkse beslommeringen?!
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marieke
13 April 2010 | Burundi, Bujumbura
Wat is het lang geleden, zeg, dat ik van me heb laten horen via deze weblog! Ik had het idee dat ik eigenlijk niks leuks of nieuws te melden had, maar goed… de dagelijkse beslommeringen kunnen ook interessant zijn.
Nog altijd hebben we geen werkvergunning kunnen krijgen van de regering. En daar worden we niet blij van. De reden hiervoor is dat er steekpenningen verlangd worden en de Bijbel is er duidelijk over dat als je corruptie en onrechtvaardigheid wil aanvechten, dat je deze dus niet kunt betalen, daarom wachten we dus al zo lang. De verkiezingscampagnes zijn sinds afgelopen zondag begonnen en natuurlijk hopen en bidden we dat het rustig zal verlopen hier de komende maanden.
Astrid heeft pas haar verjaardag gevierd en ik heb ’n mooi grappie met d’r uitgehaald. Als je de foto’s bekijkt bij deze blog, dan begrijp je waarom. In Burundi is het een trend om van die kleedjes over je banken, stoelen en TV te leggen. En aangezien ze ervan houdt om hun huis huiselijk te maken, dacht ik haar tegemoet te komen… Oranje kleedjes, wat wil je nog meer als Nederlandse?! We hebben er hartelijk om gelachen, want die dingen zijn echt afschuwelijk! Gelukkig had ik ook nog ’n ander kado…
Over oranje gesproken; ik ben me al aan het voorbereiden voor Koninginnedag en het WK, hoor.
Afgelopen donderdag zijn Astrid en ik naar de markt geweest. Goed voorbereid; geld diep weggestopt in onze broekzakken, want met een tas kun je er niet heen. Nou, dat zou wel kunnen, maar dan is er een grote kans dat je er niet mee naar huis gaat, om het zo maar te zeggen.
De markt is heel groot; veel mensen, veel geuren (bijv. zweet en gedroogde visjes) en veel tweedehands spullen… Heb ’n tweedehands korte broek gekocht (3,64 euro) en ’n oranje shirt en korte broek van Nike (10,30 euro). Dus zoals ik al zei: “Ik ben er klaar voor!” Haha, ‘k word steeds chauvinistischer (mooi woord voor Galgje)…
O ja, ik wilde ook nog even vertellen dat ik geen brommer (600 euro) heb gekocht. Mijn ThuisFrontCommissie adviseerde me om er nog even mee te wachten, gezien de situatie hier, en dat advies heb ik opgevolgd. Op 1 april heb ik hen via een SMS’je laten weten, dat ik lekker eigenwijs was geweest en er zogenaamd toch één had gekocht en hier zijn ze heerlijk ingetrapt! Ik hou van 1 april. Ook van grapjes gedurende de rest van het jaar trouwens… Dus nu gebruik ik weer taximoto’s om me door Bujumbura te verplaatsen, wat soms behoorlijk vervelend is om daar afhankelijk van te zijn, maar over het algemeen goed te doen. De taxichauffeurs krijgen in de gaten dat ze geen grapjes meer met de prijs uit kunnen halen, nu mijn Kirundi steeds een beetje beter wordt en ik voet bij stuk hou als ze me proberen af te zetten.
Met m’n rug gaat het weer beter. Een vriend heeft een matras uit Tanzania voor me meegenomen, daar de kwaliteit van de matrassen hier niet best is. Ook al is deze ook niet om over naar huis te schrijven, het is wel beter en zoals je op de foto’s kunt zien, is tie ook behoorlijk schattig! ;-)
En natuurlijk blijf ik ook sporten (tennis), voor de ontspanning, om de rugspieren niet te laten verslappen en niet dicht te groeien…
Afgelopen vrijdag heb ik trouwens ook getafeltennist en gepoold. Ben met ’n vriendin naar het huis geweest waar een aantal Amerikaanse mariniers wonen. Nou, dat is dus heel anders dan dat ik gewend ben; wat een luxe! Ik vind het heerlijk om niet alleen maar met christenen om te gaan, en genoot dus van dit avondje uit. Heb lang kunnen praten met een wat oudere Australische man en kunnen getuigen van het hebben van een relatie met God.
Eergisteren heb ’n leuke tijd gehad met de kinderen van de zondagschool voor Engels sprekende kids. Momenteel behandelen we de Heilige Geest, die leidt, troost en ons dingen leert. Gisteren ging het over dromen, en ook over nachtmerries en wat je dan moet doen. En verder heb ik ze geleerd om een overtuigend ‘Nee!’ te zeggen, op momenten van zelfbescherming… Leuk hor!
Donderdag hoop ik naar mijn vriendin te gaan, waar de vorige blog over ging. De baby heeft nog altijd geen naam, die wordt pas gegeven in augustus/september. Dan wordt bekend of ze de naam kiezen die ik heb voorgesteld (Joshua/Josué/Yosuwa) of misschien die Astrid en Travis voorstelden (Enoch), of toch de naam die haar voorstelde (Janvier), omdat ie in januari geboren is…
Momenteel maakt mijn vriendin zich zorgen over de uitpuilende navel (umbilical hernia) van de baby, iets wat je veel ziet in Afrika. Sommigen zeggen dat het helpt om er een munt op te plakken voor een aantal maanden, maar weer anderen zeggen dat het niet medisch bewezen is en het vaak vanzelf over gaat.
En vrijdag ben ik natuurlijk weer te vinden in het Mother Teresa weeshuis. Ik vind het momenteel pittig daar. Er lijkt een gevaarlijke bacterie rond te gaan; een aantal baby’s waren een dag ziek en overleden dan. Mijn kleine vriend Bethel is ook ziek (verstandelijk gehandicapt, epilepsie en nu dus een bacterie of virus in zijn luchtwegen) en ik vrees voor zijn leven. Ik heb ‘m een uur lang vastgehouden en flink voor ‘m gebeden. Ik hoop en bid dat de oorzaak gauw gevonden wordt en de kinderen zullen herstellen!
Goed, dit was het weer voor nu! Vergeet niet om de foto’s te bekijken; met leuke beestjes uit Burundi en foto’s geschikt voor bureaubladachtergronden…
Liefs en zegen vanuit Burundi!
Nog altijd hebben we geen werkvergunning kunnen krijgen van de regering. En daar worden we niet blij van. De reden hiervoor is dat er steekpenningen verlangd worden en de Bijbel is er duidelijk over dat als je corruptie en onrechtvaardigheid wil aanvechten, dat je deze dus niet kunt betalen, daarom wachten we dus al zo lang. De verkiezingscampagnes zijn sinds afgelopen zondag begonnen en natuurlijk hopen en bidden we dat het rustig zal verlopen hier de komende maanden.
Astrid heeft pas haar verjaardag gevierd en ik heb ’n mooi grappie met d’r uitgehaald. Als je de foto’s bekijkt bij deze blog, dan begrijp je waarom. In Burundi is het een trend om van die kleedjes over je banken, stoelen en TV te leggen. En aangezien ze ervan houdt om hun huis huiselijk te maken, dacht ik haar tegemoet te komen… Oranje kleedjes, wat wil je nog meer als Nederlandse?! We hebben er hartelijk om gelachen, want die dingen zijn echt afschuwelijk! Gelukkig had ik ook nog ’n ander kado…
Over oranje gesproken; ik ben me al aan het voorbereiden voor Koninginnedag en het WK, hoor.
Afgelopen donderdag zijn Astrid en ik naar de markt geweest. Goed voorbereid; geld diep weggestopt in onze broekzakken, want met een tas kun je er niet heen. Nou, dat zou wel kunnen, maar dan is er een grote kans dat je er niet mee naar huis gaat, om het zo maar te zeggen.
De markt is heel groot; veel mensen, veel geuren (bijv. zweet en gedroogde visjes) en veel tweedehands spullen… Heb ’n tweedehands korte broek gekocht (3,64 euro) en ’n oranje shirt en korte broek van Nike (10,30 euro). Dus zoals ik al zei: “Ik ben er klaar voor!” Haha, ‘k word steeds chauvinistischer (mooi woord voor Galgje)…
O ja, ik wilde ook nog even vertellen dat ik geen brommer (600 euro) heb gekocht. Mijn ThuisFrontCommissie adviseerde me om er nog even mee te wachten, gezien de situatie hier, en dat advies heb ik opgevolgd. Op 1 april heb ik hen via een SMS’je laten weten, dat ik lekker eigenwijs was geweest en er zogenaamd toch één had gekocht en hier zijn ze heerlijk ingetrapt! Ik hou van 1 april. Ook van grapjes gedurende de rest van het jaar trouwens… Dus nu gebruik ik weer taximoto’s om me door Bujumbura te verplaatsen, wat soms behoorlijk vervelend is om daar afhankelijk van te zijn, maar over het algemeen goed te doen. De taxichauffeurs krijgen in de gaten dat ze geen grapjes meer met de prijs uit kunnen halen, nu mijn Kirundi steeds een beetje beter wordt en ik voet bij stuk hou als ze me proberen af te zetten.
Met m’n rug gaat het weer beter. Een vriend heeft een matras uit Tanzania voor me meegenomen, daar de kwaliteit van de matrassen hier niet best is. Ook al is deze ook niet om over naar huis te schrijven, het is wel beter en zoals je op de foto’s kunt zien, is tie ook behoorlijk schattig! ;-)
En natuurlijk blijf ik ook sporten (tennis), voor de ontspanning, om de rugspieren niet te laten verslappen en niet dicht te groeien…
Afgelopen vrijdag heb ik trouwens ook getafeltennist en gepoold. Ben met ’n vriendin naar het huis geweest waar een aantal Amerikaanse mariniers wonen. Nou, dat is dus heel anders dan dat ik gewend ben; wat een luxe! Ik vind het heerlijk om niet alleen maar met christenen om te gaan, en genoot dus van dit avondje uit. Heb lang kunnen praten met een wat oudere Australische man en kunnen getuigen van het hebben van een relatie met God.
Eergisteren heb ’n leuke tijd gehad met de kinderen van de zondagschool voor Engels sprekende kids. Momenteel behandelen we de Heilige Geest, die leidt, troost en ons dingen leert. Gisteren ging het over dromen, en ook over nachtmerries en wat je dan moet doen. En verder heb ik ze geleerd om een overtuigend ‘Nee!’ te zeggen, op momenten van zelfbescherming… Leuk hor!
Donderdag hoop ik naar mijn vriendin te gaan, waar de vorige blog over ging. De baby heeft nog altijd geen naam, die wordt pas gegeven in augustus/september. Dan wordt bekend of ze de naam kiezen die ik heb voorgesteld (Joshua/Josué/Yosuwa) of misschien die Astrid en Travis voorstelden (Enoch), of toch de naam die haar voorstelde (Janvier), omdat ie in januari geboren is…
Momenteel maakt mijn vriendin zich zorgen over de uitpuilende navel (umbilical hernia) van de baby, iets wat je veel ziet in Afrika. Sommigen zeggen dat het helpt om er een munt op te plakken voor een aantal maanden, maar weer anderen zeggen dat het niet medisch bewezen is en het vaak vanzelf over gaat.
En vrijdag ben ik natuurlijk weer te vinden in het Mother Teresa weeshuis. Ik vind het momenteel pittig daar. Er lijkt een gevaarlijke bacterie rond te gaan; een aantal baby’s waren een dag ziek en overleden dan. Mijn kleine vriend Bethel is ook ziek (verstandelijk gehandicapt, epilepsie en nu dus een bacterie of virus in zijn luchtwegen) en ik vrees voor zijn leven. Ik heb ‘m een uur lang vastgehouden en flink voor ‘m gebeden. Ik hoop en bid dat de oorzaak gauw gevonden wordt en de kinderen zullen herstellen!
Goed, dit was het weer voor nu! Vergeet niet om de foto’s te bekijken; met leuke beestjes uit Burundi en foto’s geschikt voor bureaubladachtergronden…
Liefs en zegen vanuit Burundi!
-
13 April 2010 - 10:36
Ruth:
Hoi Maaike Maria,
Laat ik nou eens de eerste zijn, zat natuurlijk ook weer met smart op een blog te wachten...Even practisch : Is het wat om wegwerphandschoenen en handalcohol op te sturen voor het Mother Theresa weeshuis? En hoe is het met je voorraad Unox? Shalom en de zegen van onze opgestane Heer gewenst!
Ruth -
13 April 2010 - 11:11
Marieke Van Der Leeden:
Effe 'n reactie terug; op zich kun je hier ook handschoenen kopen en alcohol, hoor. Ze gebruiken een sterke desinfectans in het weeshuis en maken goed schoon. Ze proberen erachter te komen wat de oorzaak is; misschien tuberculose of hersenvliesontsteking... Ik laat het nog wel weten! Wat betreft mijn Unox voorraad; ik heb nog 1 leverpastei, en die eet ik niet op, want dan betekend dat ik niks meer heb. Hahaha! Vreemde vorm van zelfdiscipline, he? Pakketjes zijn altijd welkom, hoor! Ik lust wel weer 'n droppie... SoZo Ministries Africa, Marieke van der Leeden, PO Box 6693, Bujumbura, BURUNDI! Let op dat je de geschatte waarde van het pakketje laag houdt en niet te uitgebreid met de beschrijving, anders betaal ik me scheel! :-) Thanks again! -
13 April 2010 - 13:50
Wendelien:
Hey Marieke,
leuk om je weblog weer te lezen!
Succes met alles waar je mee bezig bent!!
Groetjes Wen -
13 April 2010 - 18:13
Esther:
Mariek!
Vet om weer is te lezen wat je allemaal doet! Ondanks dat het lang geleden was ben je nog steeds in gedachte! :D
Heel veel zegen!! -
14 April 2010 - 19:10
Susan:
Hi Mariek,
Echt super weer je verhalen!
Ik trouw 12 mei met m'n bruine deur ;) dus kunnen we niet op huwelijksreis komen?
Maar fijn dat je t daar zo naar je zin hebt!
Denk aan je!
Liefs Suus -
19 April 2010 - 18:54
Mirjam Vd Berg:
Hoi Marieke,
Hehe eindelijk weer een blok. Leuk om te lezen!!Je kan goed schrijven, is altijd leuk om te lezen. En die foto's van de kids zijn echt schattig!
Hopelijk weten ze gauw wat meer over wat er aan de hand is in het weeshuis, lijkt me inderdaad erg pittig. Veel sterkte en ik zal bidden dat het snel over mag zijn!!
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
