Gastvrijheid kent geen tijd...

Nou, ik heb weer ‘n partijtje culturele lessen gehad, de afgelopen tijd, hoor! Ook op dit moment trouwens. Hahaha! Ik zit in het restaurant met draadloos internet, die een mooie locatie heeft aan het Tanganyika meer. Een plaatselijk gospelkoortje is hier ook van op de hoogte en doet opnames bij het zwembad; schitterende dansjes en een schreeuwende luidspreker. Heb ‘r foto’s van gemaakt, maar kan het nu niet uploaden, omdat ik m’n kabeltje niet bij me heb. Helaas.

Maar goed, ik was dus een weekje geleden ofzo, op bezoek bij Burundese vrienden. Inmiddels weet ik dat je niet ergens gewoon effe voor een uurtje langs kan gaan. Bij binnenkomst krijg je meteen een hug en natuurlijk te horen dat het veel te lang geleden is… En deze keer kreeg ik een glaasje bananenbier. Nou, dat is dus behoorlijk smerig. Toen ik dat op had kreeg ik een Fanta Citron aangeboden, dat lust ik dus ook niet. Helemaal blij werd ik toen er voorgesteld werd om melk te gaan halen, recht van de koe. Dat leek me wel wat, want hier drink ik houdbare melk… Weet je nog ma, dat ik zo gruwelde van die melk als we op vakantie waren in Frankrijk? Bij gebrek aan beter drink ik dat hier. Dus ik zat me te verheugen op verse melk... Even later wordt er een flinke kan op tafel gezet en ik krijg in de gaten dat dit niet de melk is waar ik naar uit zat te kijken. Het was een combi tussen melk en karnemelk. Aaaaaaaaaaaargh! Natuurlijk deed ik hard mijn best om het op te drinken, ik nam vooral grote slokken als ze even niet in de huiskamer waren, want dan hoefde ik mijn gezicht niet in de plooi te houden. Ik betrapte mezelf erop dat ik op zoek was naar een plant in de huiskamer, waar ik het kon leeg gooien, maar helaas hebben de mensen hier alleen plastic nepbloemen. En toen was de kan nog niet leeg… Zucht! Ik probeerde nog: “Kunnen we het niet delen, ik weet dat jullie het ook lekker vinden!”, maar dat werkte niet en dus moest ik nog ’n glas leeg drinken…

Verder was het trouwens wel leuk, hoor. We hebben gezellig wat foto’s bekeken en bij mijn foto van de regenboog kreeg ik te horen dat de vertaling van regenboog in Kirundi ‘umunywamazi’ is. Dat betekent dus ‘waterdrinker’. Ik vroeg me af waarom de regenboog zo heet en toen kreeg ik de volgende uitleg: “Kijk, het zit zo… waar jij staat is de zon, dan zie je de regenboog en daarachter de regen. De regenboog drinkt het water op en daarom blijft het droog waar jij bent…” Ah, zit dat zo! Hahaha! Geweldig toch? Dit woord stamt vast nog uit de tijd, toen we dachten dat de aarde plat was!

Goed, na een glas bier en een glas ‘karnemelk’ zat ik dus vol, voelde dat het niet erg mixte in mijn maag en voorzichtig keek ik op mijn horloge. Ik liet vast weten dat ik zo maar weer op huis aan moest. Dat ging zomaar niet; ik werd geacht een bord vol gebakken groene banaan, tomaat en een worstje naar binnen te werken. Met buikpijn vertrok ik met de taximotor naar huis. Ik denk dat ik voorlopig maar effe niet daar op visite ga! :-)

Afgelopen donderdag hadden we wel echt goed eten! Toen werd Koninginnedag gevierd bij de Nederlandse Ambassade. Wat heb ik genoten van de kip, bitterballen, haring, kaas en worst en op ’t einde chocolade truffels! Het was een gezellig feestje, waar een Burundees tienermeisje het Wilhelmus prachtig zong en waar nieuwe en al even bekende Nederlanders en medelanders van Burundi elkaar ontmoetten.

Thuis heb ik ook nog even Koninginnedag gevierd, zoals je op de foto’s kunt zien. Ik vind Koninginnedag de vervelendste dag om in het buitenland te zijn; ik heb altijd enorm genoten van de terrasjes van Sliedrecht, rondslenteren bij de rommelmarkt en overal even een gezellig kletspraatje doen. Maar goed, ik begreep dat Koninginnedag nogal koud en nat was en dat ik niet veel heb gemist. Hier voelt het vandaag ook koud aan, m’n tenen zijn ijskoud… maar als je kijkt bij de temperatuur in Bujumbura (bovenaan dit bericht), dan krijg ik vast de wind van voren! :-)

Afgelopen zaterdag heb ik genoten van de Amerikaanse cultuur; lollige spelletjes in de tuin en de opbrengst van die dag ging naar een goed doel; kids met een handicap. Het was erg gezellig en ’s avonds lekker prikken in een kampvuurtje, compleet met marshmallows!

In het weeshuis gaat het weer goed, maar ze hebben niet kunnen ontdekken wat het probleem nu was, voor zover ik weet. Afgelopen keer heb ik, volgens mij een record aantal poepbroeken verschoond. En opnieuw genoten van al die leukerdjes… Zondagschool was ook weer leuk; deze keer ging het over de Heilige Geest die ons naar zich toe ‘trekt’, maar niet ‘duwt’. Volgende week hopen we een soort van samenvatting te maken van wat ze allemaal geleerd hebben over de Heilige Geest en dan gaan we door met het onderwerp ‘gebed en voorbede’. Da’s al het nieuws voor nu.

Groeten uit een gastvrij Burundi! Karibu! Welkom!