Mijn geliefde land(en)...

“Ga terug naar je eigen land!”, schreeuwde de kleine jongen. Zojuist had ik hem verteld dat hij zich moest gedragen… Mijn eigen land; waar ik geboren en opgegroeid ben, mijn geliefde Sliedrecht gelegen aan rivier de Merwede, mijn familie en vrienden... Ik kijk terug op een geweldige vakantie in Nederland, maar vind het ondanks dat het niet altijd makkelijk is, heerlijk om weer thuis te zijn. Thuis in Burundi.

Vakantie in Nederland
Nadenkend over mijn verlofperiode, kan ik alleen maar hoogtepunten bedenken… Familie en vrienden die mij verrasten door mij op te wachten op het station van Sliedrecht, andijviestamppot met spekjes, gezellig bij vrienden eten of een baksie koffie doen , een conferentie, een weekje op vakantie naar Frankrijk, een dagje Amsterdam met mijn broer en zus, mijn 30ste verjaardag en natuurlijk lid worden bij de gemeente ‘Nieuw Leven’!
Natuurlijk was het niet makkelijk om dan weer te vertrekken, het heeft wat tranen gekost en ik was ook behoorlijk misselijk op de dag van vertrek, maar het was goed zo… Ik heb een gezegende tijd in Nederland gehad!

Vakantie in Burundi
Geen vakantie voor mij, maar wel voor de kinderen. Voor mij dus het tegenovergestelde! De kinderen waren blij me weer te zien. Sommigen duidelijk opgelucht; ze waren bang dat ik niet terug zou komen. Tijdens de vakantie zijn er veel activiteiten voor hen georganiseerd, zoals tafeltennis, voetbal, zingen en dansen, knutselen, film kijken, zwemmen en naar het strand. De kinderen werden van te voren in groepen opgedeeld, zodat iedereen evenveel keer een bepaalde activiteit kon meemaken.
Dat klinkt allemaal gezellig, maar dat is het niet altijd. Soms vervelen ze zich en gaan dan negatieve aandacht vragen. Of ze proberen uit of mijn grenzen nog hetzelfde zijn als voorheen… Geduld, wijsheid en een juiste dosis liefde is wat ik dan hard nodig heb! Zou u hiervoor willen bidden?

Bidden helpt
Een veertienjarige tiener kwam naar me toe en vertelde dat ze slecht sliep. Er waren nachten dat ze begon te schudden en uit bed en op de grond belandde. Samen zijn we gaan bidden in die kamer, ik kreeg er kippenvel van. De dag erna vertelde ze me dat ze geweldig geslapen had en een gedetailleerde droom van God had ontvangen! Halleluja!

Mijn geliefde brommer
Ik heb er alweer wat avonturen mee beleefd, hoor! Momenteel is het zo dat de regering de prijs wil verlagen van de benzine, maar de benzinestations zijn het er niet mee eens en hebben daarom besloten geen brandstof te verstrekken. Dat heeft er voor gezorgd dat ik m’n brommer al eens naar huis heb moeten duwen, terwijl velen die domme muzungu (blanke) uitlachten.
Een aantal dagen later, nadat ik weer wat benzine op de kop had kunnen tikken, kreeg ik midden in de stad een lekke band. Weer die brommer duwen, deze keer naar een internetcafé, waar ik na wat e-mailen, de tocht naar huis ondernam. Weer duwen, deze keer tot de markt, waar een aantal mannen zich al te graag over mijn brommer ontfermden. Terwijl de drie gaatjes in de binnenband werden gerepareerd, stond half Burundi om me heen en plaatsten ongegeneerd hun commentaar in Kirundi. Ik moest lachen, wat niet onopgemerkt bleef: “Kijk, ze lacht, ze verstaat Kirundi!” Toen was het hek van de dam en kreeg ik allerlei dramastukjes te zien: “Mevrouw, ik heb een zere rug van het harde werken, heb je geld voor ons?” wijzend naar al die mannen die om me heen stonden. “Nee meneer, ik doe vrijwilligerswerk in Burundi.” Oh. :-)

En verder?
Om de dag hebben we twaalf uur lang geen elektriciteit. En soms ook geen water. Ik ben klaar voor de regentijd, die hopelijk halverwege september start! Mijn vrienden hier zijn allemaal op vakantie, maar dat betekent niet dat ik me verveel (maar ik mis ze wel!). Momenteel ben ik bezig om sponsorbrieven te maken, compleet met foto en wat informatie over het desbetreffende kind, zodat Chrissie deze in september mee kan nemen naar Engeland. Over twee weken begint school weer en daar kijk ik eigenlijk wel naar uit. Ik ben gelukkig op deze plek. Voorlopig ga ik niet terug naar mijn eigen land, waar ik ook veel van hou…

Veel liefs en zegen aan een ieder die de moeite heeft genomen dit lappie tekst te lezen!

Marieke